Over een vechtscheiding, een ruimte-innemende vriendin en ons ouderlijk huis

Nieuwe aflevering van mijn Q&A rubriek in ZIN.

Vechtscheiding

Een bevriend stel is de afgelopen jaren door een akelige vechtscheiding gegaan. Mijn man is van oudsher bevriend met de man van het stel, dat gaat nog terug tot de middelbare school. Hij is nu wat verder weg verhuisd en door de pandemie zien we hem even niet. De vrouw kom ik nog voortdurend tegen, ze is een klein eindje verderop blijven wonen. Zij probeert weer aan te pappen, hetgeen ons eigenlijk tegenstaat want zij heeft haar ex financieel aan de grond geprocedeerd, terwijl haar ouders bulken van het geld. Ik vind het echter ook sneu, zij is veel jonger dan wij en heeft nu alleen de zorg voor een klein kind. Haar ex heeft er lucht van gekregen dat we weer contact hebben, vraagt ons haar de deur te wijzen en wil het er niet over hebben. Is het niet in het belang van het kind en dus ook in zijn belang als er nog enig normaal contact is? Ik merk dat zijn ex tegenover mij vrij openhartig is.

Iris (1964)

Beste Iris

Er zijn weinig situaties zo toxisch als een vechtscheiding. Voor je vriend een open wond, zo te zien. Het lijkt erop dat je voor jezelf een bemiddelaarsrol ziet weggelegd. Dat heeft in deze omstandigheden alleen enige kans als beide partijen dat willen en de bemiddelaar als onpartijdig wordt gezien. Aan beide voorwaarden wordt hier niet voldaan. Verder is dit voor mij niet goed te beoordelen. Als de vrouw haar ex financieel heeft uitgekleed, moet ze dan niet ook in staat worden geacht om als wraakoefening een oude vriendschap van haar ex te ontwrichten? Pas dus op waar je je in begeeft, laat je niet verblinden door gevlei. Uiteraard weet ik niet of dit haar bedoeling is, daarvoor heb ik veel te weinig informatie. Het belang van het kind is inderdaad cruciaal, maar dat is de belangrijkste zorg voor de ouders en de rechter zal een omgangsregeling hebben vastgesteld. Je kan hem vragen of je hier iets in kan betekenen, maar hij zal eerst met zijn ex een modus moeten vinden. Ik kan me voorstellen dat het een machteloze situatie is, maar dit vraagt om professionele begeleiding en er is een groot risico dat je je goedbedoelend vertilt.

Ruimte-innemende vriendin

Ik ben onderdeel van een vriendinnengroep – zes vrouw sterk – die ontstaan is op de basisschool van de kinderen, ruim twintig jaar geleden alweer. We zien elkaar geregeld maar een patroon dat er altijd al inzat wordt me steeds duidelijker en gaat me steeds meer tegenstaan. Een van ons neemt ontzettend veel ruimte in, er is altijd wel een hoogtepunt of juist een crisis in haar leven die de conversatie moet domineren. Ik zie dat de anderen daar moeiteloos in meegaan. De verhalen zijn meestal ook wel vermakelijk, dat moet ik toegeven. Maar ik kom zelf nauwelijks aan bod en heb niet het gevoel dat we echt contact maken.

Christa

Beste Christa,

In het verleden heb ik jarenlang assertiviteitstrainingen gegeven en een punt waar veel deelnemers tegenaan lopen is dat hun omgeving assertiever gedrag niet altijd pikt. Meestal wel hoor, maar als je meer voor jezelf opkomt kan het gebeuren dat er wat nukkig op gereageerd wordt. Als je dat patroon vervolgens bespreekbaar maakt, zal iedereen al snel zich realiseren dat je jezelf al zo’n twintig jaar zit weg te cijferen. Dat geeft de anderen weer het gevoel dat ze bruut zijn geweest, ook niet fijn. Dus begin ermee om voor jezelf te erkennen dat alle partijen medeverantwoordelijk zijn voor het patroon dat is ontstaan, niet alleen degenen die veel ruimte innemen. Dat zorgt er hopelijk voor dat je niet al te fel wordt of juist dichtslaat als je assertievere gedrag op enige weerstand stuit.

Wellicht kun je dit patroon nog het beste doorbreken door in eerste instantie niet zozeer zendtijd voor jezelf op te gaan eisen, maar de verhalen van je ene vriendin te onderbreken met vragen aan de anderen. Vraag aan de anderen die niet zo vaak in de spotlight staan hoe het nu eigenlijk met hen gaat en vraag vooral door.

Ouderlijk huis

Mijn ouderlijk huis is vrijgekomen met de verhuizing van mijn moeder naar dementiezorg. Twee van mijn broers zijn geïnteresseerd om erin te trekken en hebben allebei een taxatie laten doen. Ik heb liever dat mijn jongste broer erin trekt, maar hij heeft de laagste taxatie en kan ook niet meer betalen. Ik ben bereid met minder toekomstige erfenis genoegen te nemen maar hoe voorkom ik ruzie met de oudste?

Emilie

Beste Emilie,

Als je de relatie met je oudste broer goed wil houden zou ik toch een objectief criterium proberen te vinden. Bijvoorbeeld dat de twee makelaars een derde aanwijzen die de knoop doorhakt. Wie het huis uiteindelijk koopt zou ik door je twee broers samen laten uitmaken. Het staat je natuurlijk vrij om met minder genoegen te nemen om je jongste broer te helpen. Maar in feite is dat een schenking natuurlijk. Een mens moet zijn beperkingen kennen; ik denk dat je een fiscalist nodig hebt voordat je deze klinisch psycholoog raadpleegt.